ارتباط بین اختلالات تیروئید و باروری

درست است که هورمون استروژن بسیار در بارداری مهم است، اما هورمون های تیروئید متعادل برای بارداری به همان اندازه مهم هستند. غده تیروئید شما اندامی پروانه ای شکل در جلوی گردن شما است که هورمون هایی تولید می کند که متابولیسم بدن شما را تنظیم می کند و بر عملکردهای حیاتی تاثیر می گذارد. باروری به توانایی زوجین برای باردار شدن و به پایان رساندن نوزاد اشاره دارد. رابطه بین سلامت تیروئید و باروری بخش مهم و گاهی پیچیده ای از بارداری است.

اختلالات تیروئید

اختلالات تیروئید به گروهی از اختلالات اشاره دارد که باعث اختلال در عملکرد غده تیروئید می شود که منجر به تولید بیش از حد (پرکاری تیروئید) یا تولید کم (کم کاری تیروئید) هورمون های تیروئید، تری یدوتیرونین (T3) و تیروکسین (T4) می شود. شایع ترین اختلال کم کاری تیروئید، بیماری خود ایمنی، تیروئیدیت هاشیموتو است که در زنان غالب است. بیماری گریوز، یکی دیگر از بیماری های خود ایمنی، شایع ترین علت پرکاری تیروئید است.

چگونه اختلالات تیروئید می تواند بر باروری شما تأثیر بگذارد؟

کم کاری تیروئید و پرکاری تیروئید می توانند بر باروری تأثیر منفی بگذارند – هم بر توانایی باردار شدن و هم توانایی حمل جنین تا پایان بارداری. وجود آنتی بادی های خودایمنی، با یا بدون پرکاری یا کم کاری تیروئید، می تواند بر باروری شما تأثیر بگذارد.

میزان TSH غیرطبیعی می‌تواند با تخمک‌گذاری تداخل داشته باشد و زمانی که شما هر نوع اختلال تیروئیدی دارید (بدون مدیریت مناسب)، اختلال فاز لوتئال (نیمه آخر سیکل پس از تخمک گذاری) را مشاهده کنید.

این به واسطه سطح پروژسترون انجام می شود. اگر اختلال تیروئید تنظیم نشده باشد، ممکن است بیمار برای باردار شدن مشکل داشته باشد زیرا لانه گزینی انجام نخواهد شد. همچنین ممکن است به دلیل لانه گزینی ناقص، سقط جنین زودرس را تجربه کنید.

علائم سطوح پایین یا عملکرد نادرست پروژسترون عبارت‌اند از:

سیکل کوتاه تر یا طولانی تر از سیکل قاعدگی معمولی شما

خونریزی سبک تر یا شدیدتر از آنچه برای شما معمول است

باروری فقط یک نگرانی زنانه نیست. اختلالات تیروئید در مردان نیز می تواند بر باروری زوجین تأثیر بگذارد. عملکرد نامنظم تیروئید می تواند به کیفیت و تحرک اسپرم آسیب برساند و ورود اسپرم به تخمک برای لانه گزینی را دشوار کند.

کم کاری تیروئید و باروری

هورمون تیروئید بسیار کم می تواند بر باروری به روش های زیر تأثیر بگذارد:

• اختلال در چرخه قاعدگی، باعث دشوارتر شدن باردار شدن می شود.
• تداخل با آزاد شدن تخمک از تخمدان ها (تخمک گذاری)
• افزایش خطر سقط جنین
• افزایش خطر زایمان زودرس

کم کاری تیروئید در بین زنان شایع تر است و اغلب با آزمایش خون ساده هورمون محرک تیروئید (TSH) قابل تشخیص است. با این حال، بسیاری از زنان، به ویژه زنان مبتلا به کم کاری تیروئید تحت بالینی نامشخص هستند. علائم شایع کم کاری تیروئید عبارتند از:

• سیکل های قاعدگی مکرر و سنگین
• خستگی
• درد عضلانی
• فراموشی
• خشکی پوست و مو
• افزایش وزن
• عدم تحمل سرما

کم کاری تیروئید تحت بالینی

کم کاری تیروئید تحت بالینی می تواند یک موضوع بحث برانگیز در جامعه پزشکی باشد. کم کاری تیروئید تحت بالینی به جای تعریف بیولوژیکی، به معنای توضیح یک پدیده بالینی است. بسیاری از پزشکان برای درمان یا حتی تایید کم کاری تیروئید تحت بالینی مردد هستند. شواهد مربوط به اثربخشی درمان اختلال کم کاری تیروئید تحت بالینی به علائم کمی و کیفی هر فرد، به ویژه در مورد باروری، مشخص است.

اگر هیچ اختلال متابولیکی دیگری پیدا نشد، به مدت سه ماه به بیماران درمان آزمایشی لووتیروکسین داده می‌شود. سپس برای تشخیص اصلاحی بودن درمان مستند و اندازه گیری می کنیم. اگر درمان بهبودهای کیفی و کمی را نشان دهد، دکتر کریستوفیدیس برای تنظیم وضعیت بیمار به درمان ادامه می دهد.

پرکاری تیروئید

بیماری خودایمنی بیماری گریوز شایع ترین علت پرکاری تیروئید است. هورمون تیروئید بیش از حد ناشی از پرکاری تیروئید می تواند باروری را تحت تأثیر قرار دهد:

اختلال در چرخه قاعدگی

باعث کاهش تعداد اسپرم می شود

افزایش خطر سقط جنین زودرس

افزایش خطر زایمان زودرس

بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید معمولاً در دوران بارداری کمترین دوز مؤثر دارو را دریافت می کنند زیرا این داروها می توانند از جفت عبور کنند. اگر سابقه بیماری گریوز دارید، مهم است که با پزشک خود در میان بگذارید، حتی اگر وضعیت شما تحت کنترل باشد.

خودایمنی، التهاب و باروری

خودایمنی می تواند بر باروری تأثیر منفی بگذارد، حتی زمانی که سطح TSH در محدوده طبیعی باشد. عدم تعادل ایمنی نشان داده شده توسط آنتی بادی های تیروئید می تواند باروری را تحت تأثیر قرار دهد:

• ایجاد مشکل در لقاح تخمک
• ایجاد مشکل در کاشت
• افزایش خطر سقط جنین

متخصصان همیشه در مورد اینکه آیا تعداد آنتی بادی شما فاکتور مهمی است یا خیر توافق ندارند. در حالی که تعداد آنتی بادی برای تشخیص اهمیتی ندارد (وجود هر سطحی از آنتی بادی های تیروئید نشان دهنده یک وضعیت خودایمنی است)، تعداد آنتی بادی ها می تواند از نظر بالینی قابل توجه باشد.

از آنجایی که هم وجود آنتی بادی ها و هم سطح هورمون تیروئید نقش مهمی در باروری ایفا می کنند، مهم است که با پزشک خود برای دستیابی به تعادل پایدار بر اساس نیازهای فردی خود همکاری کنید.

مداخلات سبک زندگی

بدن شما به دنبال نشانه هایی است که نشان می دهد شما به اندازه کافی سالم و تناسب اندام برای داشتن کودک دارید. این بدان معناست که یک رژیم غذایی سالم و فعالیت بدنی ممکن است کمک کننده باشد. لازم نیست بدنساز باشید و یا ورزش های سنگینی انجام دهید، اما خوب است که ورزش های سبکی را انجام دهید.

رژیم غذایی سالمی داشته باشید. چند رژیم غذایی مختلف وجود دارد که بر ضد التهاب بودن برای درمان بیماری‌های خودایمنی تمرکز می‌کنند، و شما می‌توانید یکی را انتخاب کنید که بهترین کار را برای شما دارد. اجتناب از افزودنی های مصنوعی و غذاهای فرآوری شده یک جزء بزرگ است.

محققان همچنین دریافته اند که برخی از مواد مغذی ممکن است اثر پیشگیرانه ای در ایجاد اختلالات خودایمنی تیروئید داشته باشند. این می تواند اطلاعات مهمی برای افرادی باشد که قصد بارداری دارند، به ویژه کسانی که سابقه خانوادگی بیماری های خودایمنی دارند.

ویتامین D همچنین می تواند در حفظ سلامت تیروئید شما نقش داشته باشد. برخی از مطالعات اخیر نتایج امیدوارکننده ای را نشان می دهد که ویتامین D ممکن است به کاهش آنتی بادی های تیروئید نیز کمک کند. ویتامین D به راحتی به شکل مکمل یافت می شود (اگر به اندازه کافی از نور خورشید این ویتامین را دریافت نمی کنید).

سلنیوم یکی دیگر از مواد مغذی مهم برای سلامت تیروئید است. مصرف مکمل سلنیوم می تواند کمی پیچیده تر باشد. این ماده مغذی را از رژیم غذایی خود دریافت کنید.

کلام آخر

شرایط تیروئید می تواند باروری را پیچیده کند، اما مطلقاً آن را غیرممکن نمی کند. اول از همه، تنظیم صحیح سطوح تیروئید معمولاً مشکلات باروری مرتبط با تیروئید را حل می کند. شرایط خودایمنی می‌تواند بارداری را پیچیده‌تر کند، اما نه همیشه، و کارهای زیادی می‌توانید انجام دهید تا بدن خود را به یک سیستم سالم‌تر و متعادل‌تر تبدیل کنید. به یاد داشته باشید که هر مورد فردی است. یک متخصص تیروئید پیدا کنید و سپس رویکردی را ایجاد کنید که برای شما و نیازهای فردی شما کارساز باشد.